"Peki kendini hiç bir ulus kimliğine ait hissetmeyen ve kürt-olmayan olarak ne yapmalıyım? "ayaklar altına alınmış" olsa bile bir "ulusal gururum" yok; uğruna ölüm orucuna yatacak bir önderim de yok. Kendimi feda etmeye yol açabilecek herhangi bir aidiyetim bile yok korkarım. Hatta bu raddede bir aidiyet duygusuna saygı duymama imkan verecek bir mesafeyi çoktan geride bırakmışken, soruyorum: hangi "hayat-üstü" değer uğruna desteklemeliyim ölüm oruçlarını? İnsan hayatlarının politik bir pazarlıkta koz olarak kullanılmasını yıllardır lanetleye gelmişken, Bu pazarlıkta hayatlarını ortaya koyanların "gönüllü" olmaları bu durumu birden bire "ters yüz" ediyor mu gerçekten? Uğruna bir kişi bile kendini yok edecekse, ölüm yolunda onun sırtını sıvazlayanlar, klavye başında uğursuzca gün sayanlar, hangi yüzle yaşayacaklar "zafer"lerini, nasıl yatıp uyuyacak, nasıl lokma yutacaklar bir daha?" biya bu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder