şiirde libido tapınakları,istinbat vakanüvisleri,istimzaç müneccimleri....efraim soğaç

ŞİİRDE LİBİDO TAPINAKLARI,İSTİNBAT VAKANÜVİSLERİ,İSTİMZAÇ MÜNECCİMLERİ....


“ben ki ömrübillâh at görmemiş nalbant”
Metin Eloğlu


Atın kuyruğundan başka kamçısı,gölgesinden başka dostu olmayan, şiirimizin “uçbeyleri”, şiirdeki libido tapınaklarını, istinbat vakanüvislerini, istimzaç müneccimlerini, yani araya araya bulamadıklarını,sonunda dibinde buldu: Nostradamus'un kehanetlerini, iftiralarını, Notre-Dam’ın Kamburu Quasimodo'ya tahmil ettiler, hem de kâtibiadille :

İpipullah sivri külâh, kambur üstüne kamburlarla yükselen bu şiir piramitini, insafın ve insanlığın cılız ayakları, parçalanmış tabanları daha ne kadar taşıyabilir?

”Kendi kendinin terzisi kambur”ların hüznü yanında, şu kırtipil Atlas’ın sırtında taşıdığı söylenen “dünya”lar kadar yük, hiç kalır...

Şiirdeki libido tapınaklarının rahipleri, istinbat vakanüvisleri, istimzaç müneccimleri, Diderot, Kaderci Jacques kitabında şöyle der:

”Sonunda, büyük bir şatoya vardı;alnacına şu sözler kazınmıştı:Ben kimseye ait değilim ve herkese aidim.Girmeden önce buradaydın.Ayrıldığında da burada kalacaksın.”

Diderot’nun, zaman trapezindeki ters-düz perendelerini, atraksiyon sanan şuara, şiiri, epistomolojik bir akrobasi, yaltaklanma sandı...

Theleme Tekkesindeki “FAYCE QUE VOUDRAS” canımızın çektiği her kapının kilittaşını açan, her şairin arzuladığı, meşhur ve meşum, sihirli “maymuncuk” değildir...

Dahası, edebiyat, çörekçilerle üzümcülerin yeknesak iktidar savaşı hiç değildir...

Şiir yazdığını sanalar, bir kuşun uçması bile üçyüzbin kelimeyledir...

İnanmayan, hangarlardaki uçakların parçalarını, isim isim saysın !

Harut Marut ©ezası:Şiir küplerindeki gül sirkesine, minerva’nın kuşları, adım attırmaz....


06.07.2009

Efraim Soğaç