mevsim normalleri

yaz

I.

yaz, üşengeç kedinin duvara sürtünerek geçtiği

ayrımsız ve kedere tahammülsüz yaz...

hep daha sessiz, hep daha telaşlı

zor farkına varılan (olsun)

işte bir çocuk sudan çıkıyor ve bir adam

çocuğa bakıyor. (olsun)

yaz ya... tamamlar kendini.

bekle. yalnızlığını çar çur etme

kendini kışa sakla, kıştaki kendine

sevişelim şimdi ve terleyelim

betondaki sular kuruyor hızla...

bir gitar sesi. nerden geliyorsa

tıpır tıpır ayak sesi

ne gibi ne gibi?

nasıl desem, cenaze taşıyanların yer değiştirmeleri gibi

yerli bir koku, nereden geliyorsa

yağmur yemiş eski ağaçlar gibi

gelenler gidenler oluyor

ama o hep orda                                                            

biz hep yalnızız, hep beraber yalnızız

gitar sesi Istırati’ninmiş: biri ölmüştür

evet ne kolay ne açıklayıcı: biri ölmüştür

cenaze dediğimiz, yerlilerin alışkanlığı

ölüm dediğimiz kızlı erkekli bir pazar gezintisi

güneşin doğuşunu izlemek

yağmurun yağacağını bilmek

ölüm dediğin bilmek pek çok şeyi

ama unutmak unutmak

fark edilmemek, içinden geçilmek

yan yatmak

ölüm dediğin keman gibi bir şey

içli, mahir, bu dünyadan değil gibi

ölüyorlar her gün, tıpır tıpır ayak sesleri

dinsel değil bu gitar, yalnızca alışkanlıktan

yalnızca sıkıntıdan kuruludur dili kimsesizliklerin

hep olacak değil mi?...

bir şey var bu mevsimde

söylemek istemediğim, bilardo oynarken

kaçındığım, başkalarının duymasından

gizlediğimiz daha pek çok şey gibi

uyumak

en iyisi

unutmak

temiz bir sabah güneşine gerinmek sonra bira içmek

yenilmek, bunu bilmek

cenaze geldi işte pansiyonun önüne kadar

gitar ne güzel

ölüm ne kötü

ne olacak şimdi...

ayağa kaldırmadan başkalarını ölebilmeli değil mi insan?

II.

onuncu gün anladım, artık buranın yerlisiyiz

komşular vişne getirdiler bir tabağın içinde

siz ikiniz denize gitmiştiniz

ben bu sabah balığa çıkmadım

tepeden baktım her şeye:

rezilce görünüyor içinde olmayınca

sen olsaydın tersini söylerdin:

fena görünmüyor içinde olmayınca

aynı şey değil mi ikisi aslında

aynı şey değil miyiz karşı çıkarken

ya da benimserken

bak, gitara yaslanmış adam sigara içiyor

parmaklıkların arasından bir ıslık sesi geliyor

güzeldir belki de içeri girsek bütün evler gibi

der demez ben, kulağıma fısıldaman:

hepsinin içi aynı

III.

taşındık artık bu kıyıya

bakıyoruz durmadan, geldiğimiz yere

durmadan gelir mi insan

belli bir yaşa gelmeden

üş kişiyiz mesela

konu da kadınlar olsun

açık saçık fıkralar

orta yaşlı öğünmelerle

kahkahalarla ve kaba sözlerle başlıyoruz

giderek inceliyoruz sonra

giderek anlıyoruz

hep yalnızdık bu konuda

şıkıdım süslerden bir şey asmışız kapıya

güya sinekler için

dışarıdan görülmemek için mi

az daha eğlensin diye mi gelenler

bütün yazlar yığılıyor üst üste

geniş bir yaz oluyor sonra

kalıyor odanın ortasında

IV.

işte bir liman. ona git

kış sert geçti de

yavaş konuş, hemen sevişme

hiçbir şey kaçmaz böyle bir mevsimde

yoktur ki hiç yazdan kalan sevgili

mevsim normallerinde aşklarımız

uçucu ve kolay

duygusal artış bekleniyor 
yalnız öğle sonlarında

yazsa

serinlik hemen fark edilir

dikkat çekmeden üşüyemez insan

yoktur eski bir tekne gibi dolaşmak

batmak, çıkmak, görünmemek

neden olsun ki özel bir anlamı

         V.               

iyi bakalım – bu, gözleri kısmak demektir -

mevsimden mevsime geçişini görebilecek miyiz

kırlangıçların

ufka bakalım, ne kadar belirsiz

-neresinden bakarsan bir aynadır deniz

gökyüzünü içine alan

diyor o, o dedimse bir genç kız kalsın akılda

-nesini seviyorum biliyor musun bu mevsimin

-nesini?

-hafifliğini, hasarsızlığını

-sen öyle san

-öyle değil mi?

-değil öyle sana nasıl söylesem, uzun bakmayı

bilmiyorsun ki...-ah hasar- elbette önemsizleşmesi

her şeyin, sen şaşırır mısın mesela

gemilerin neden böyle durduklarına

-anlamıyorum

(anlama, ben söylüyorum)

kimbilir ne anlatacak benim hakkımda

- ne münasebet demeyeceği bir şey yok mu bu kızın -

üzücü bu akşamın rengini akılda tutamamak

- bir de anlamıyorum demeyeceği bir şey olmalı -

en iyisi bırakmak, gitsin akılda kalmasın

denize girsin, esmerleşsin, kiraz yesin

randevularına yetişsin, denesin

sıkıntıdan kurulu dili kimsesizliklerin

VI.

en iyisi bira içmek

pansiyonerlerden bazıları

akşamları bahçede oturuyorlar

çiçekleri suluyorlar

ve damlalar buharlaşmadan

ben geliyorum, anlıyorum tüm bunları

yaşamıyorlar da geziniyorlar gibi

bir şeftali bahçesinde

sahi neden yapmıyorum ben bunları

yarım aya bakıp hüzünlenmek

ve köprüde üşümenin güzel olabileceğini

söyleyip ve gitmek oraya, üşümek biraz, sarınmak

-sarınmak ama kendine-

neden eylemlerimiz kendiliğinden kendine

aklına getirme böyle şeyleri

git işte, bak gidiyorlar, gidebiliyorlar

neden hiç yapmıyorum böyle şeyleri

VII.

öğleden sonra deniz kenarına inmedim

pansiyonun bahçesinde oturdum

sıcağın altında bir kitap okudum

yalnız olduğumu düşündüm

ölümü düşündüm

bunun birden ve böylesine

dolaysız gelmesi aklıma

tedirgin etti biraz, radyoyu açtım

iskambil destesini alıp fal baktım

mutfağa gidip limonata içtim

ama taşıdım hep şu tuhaf düşünceyi:

neden özel bir anlamı olsun ki yaşamamızın
                     

SINIRDA dergisinde yayımlanmıştır.